Tá dhá fadhb bhéag agam le Lá Féile Padraig.
1. Meiriceánaigh ar an ídirlíon ag ainmiú é “St.Patty’s Day”.
2. Daoine ag cúireadh faoi deara gurb é paráid an rúd is fear ár éarlamh a mhóladh.
Cé cinneadh go bhfuil paráidí greann? Ba mhaith liom bualadh leis an fear sin agus bualadh air go intiteann a aghaidh.
Deireann muid “Caithfidh muid dul go dtí an pharáid!” go go bhfuil muid ansin agus tá sé cúrtha i gcuimhne duinn an fáth gur chinneadh muid an bhliain seo cháite nach bheimis ag dúl arís. Is feiniméan aisteach é an Aimnéise roghnaitheacha seo, ach feiniméan atá ró-leadránach chun níos mó staidír a bheith déanta air. Mar gheall ar seo, tabharfaidh mé achoimre ar mo bhairiúil ar an gnó milltineach chun túsa a sabhailte ón paráid an bhliain seo.
Tá paráidí uafasaigh agus níl pointe ar bith ag déanamh iarracht seo a cúr ar dóigh eile. Tá seans go bhfuil paistí beaga agat atá ar bior dúl. Tá seans go bhfuil cáirde agat a dhéantar siamsa dóibh go fúrasta nó níl rúd ar bith eile ciallmhar a dhéanamh agat ach, mas feidir leat, ná dúl chuig an pharáid.
Tá a fhíos agat cad é mar a bheidh sé. Fiú go bhfuil an Comhairle ag abhair go mbeidh Dia é féin ag isliú óna flaithis, agus é ag bhronnadhsaibhreas, seacláid agus sár- cúmhachtaí ar gach duine sa slua, ní bheidh tú ag cailleadh rúd ar bith. Cúr ceist ort féin cén uair a bhí an t-ám deireanach duirt duine eigin go raibh “an paráid sin ar fheabs”. Is é mó bhariúl leighis gur chór duit teagmhail leis an duine seo a dhúnadh ar an toirt.
Anois, is Nordie mé, agus tá sé soileir go bhfuil an taithí atá agam le pharáid… difriúla, ach ní thig liom a bheith i mo aonar nuair a shílim go bhfuil paráidí uafasach. Le firinne, cén sort duine a bheith ina sheasamh ar thaobh an bhóthar ag amharc ar slua daltaí drámaíochta atá ar scaradh gabhail ar feithid mhór deanta le papier- mâché, atá ag pumpáil pop céol amach go hionsaitheacha, agus smaoinaíonn siad gur bhealach dilsiú é seo a bheith ag caitheamh do chuid amá? Ní tharlaíonn rúd ar bith don lucht feachana. Rúd ar bith.
Tá paráidí leadranach agus liobarnach, is fuíoll amá iad agus cuireann siad mealú ort an chuid is mó den am. Tá siad rúd eigin go hinsíonn daoine leat atá siamsa maith, ach, tá mé cinnte go bhfuil am sa chaite nuair a duirt duine eigin go raibh gíota beag clóchadh craic maith fosta.
Beidh daione ar chóis chroise ag an pharaid. Stadann an paráid tú ón ag trasnú an bothar, rúd eigin nach mbeidh ort a dhéanamh níos mó ná seo i do shaol uilig. Beidh ceol uafasach ag an paráid. Béidh strainséirí ag croitheadh do gach duine gan leithscéal ach chun a gcúid amá a mharadh. Dé dheasca an pharáid, beidh na sraideanna lán le daoine a shíleann go bhfuil sé ceart go leor a bheith hatá bhuacháill bhó glás acu orthu, a bheith ag séideadh feadóga agus a bheith ag tabhairt isteach don gach steiréitíopa eireannach mí-adhmhár atá ann. Beidh an paráid lán le rinceoirí eireannacha; paistí beaga le breagfhóltaí móra ar a gcinn; a muiníl beaga ag croitheadh faoi meáchan na gcurla áiféiseacha.
Tá paráidí cáic agus níl rúd ar bith eile atá orm a chur don argóint.
